04. ROZMOWA, WESOŁE MIASTECZKO, EGZAMINY I EUFORIA!

Tyle się działo przez ten tydzień, że nie wiem od czego zacząć. Chyba od tego najważniejszego. Jakiś czas temu składałam podanie o staż, nie miałam zbytnich nadziei, z powodu braku matury i tytułu technika. Po pewnym czasie, dostałam telefon z informacją o rozmowie kwalifikacyjnej! Byłam umówiona na wtorek na 9:30. Byłam bardzo zdenerwowana, dlatego, że jest to instytucja państwowa, działająca na skalę europejską i nie tylko, do tego zajmująca się badaniem i profilaktyką chorób odzwierzęcych (dużo by wymieniać). Czas leciał bardzo szybko, a ja denerwowałam się coraz bardziej. Byłam sporo przed czasem, ubrałam się bardzo elegancko, koszula zapięta pod szyje, chciałam zrobić bardzo dobre pierwsze wrażenie. Po chwili zaczęły przychodzić inne kandydatki. Wtedy moja pewność siebie opadała, bo między nimi były dziewczyny, których zawód był bardziej odpowiedni, ale przecież raz kozie śmierć! Rozmowa przeszła bez komplikacji, jedynie zaskoczyły mnie pytania z biologii, nic w tym dziwnego, lecz miałam ją dwa lata temu, na szczęście zdołałam odpowiedzieć na nie dość wyczerpująco. Tego samego dnia dostałam odpowiedź! Dostałam ten staż! Byłam wniebowzięta, bo ostatnim czasem, wszystko idzie po mojej myśli! Nie mogłam w to uwierzyć, że mimo braku doświadczenia, oczywiście nie licząc miesięcznej praktyki, to właśnie ja dla nich wydałam się najlepszą kandydatką! Teraz muszę oczekiwać telefonu pod koniec maja, lub na początku czerwca, by umówić się z nimi i wszystko omówić. W tej chwili czuję się najszczęśliwszą osobą na świecie. Jeszcze przed rozmową, obiecałam sobie, że jeśli dostanę się na wymarzony staż, kupię sobie organizer, bym mogła zapisywać w nim najważniejsze sprawy i informacje, i słowa dotrzymałam. Dzięki temu stażowi, będę mogła zamieszkać z Sebastianem, dawno o tym marzyliśmy. Niestety kawalerka, którą on wynajmuje nie jest tak idealna jak nam się wydawało kiedy pomagałam mu w wyborze. Jest tam straszna duchota i w nocy z prysznica wyłażą jakieś robale, których nie da się wytępić. Dlatego szukamy czegoś innego i kiedy uda nam się razem zamieszkać, będziemy chcieli żeby towarzyszył nam pies. Marzymy o tym by wziąć jakiegoś ze schroniska. Życzcie nam powodzenia, by wszystko poszło jak po maśle. ;) 

Dwa dni przed rozmową, wybrałam się z bratem i moją chrześnicą na wesołe miasteczko. Nie było duże, powiedziałabym, że odpowiednie dla dwuletniej dziewczynki. Na początku mieliśmy obawy, czy mała nie będzie się bała, kiedy wsadzimy ją do małej karuzeli, ale ona bawiła się świetnie. Potem ja wsiadłam z nią w łabędzią karuzelę, która unosiła się do góry, a mój brat w samochodziki. Julia była wniebowzięta tak jak ja kiedy dowiedziałam się o stażu, z resztą mi też się podobało, mogłam spędzić czas na wesołym miasteczku, na którym nie byłam już kilka lat. :)

Jestem już po maturach pisemnych i ustnych. Nareszcie będę mogła od tego opocząć, bo ten stres mnie powoli wykańczał. Z polskiego uzyskałam 80%, z angielskiego 100%. Wynika z tego, że powinnam wyjechać za granicę, bo mówię lepiej po angielsku niż polsku, ale cóż. W czerwcu tylko egzaminy zawodowe, ale tu już nie będę się denerwować, bo nie będę musiała stać przed komisją. Czuję jakby ktoś zdjął, że mnie stos kamieni. Czułam się tak przytłoczona, że jeszcze mnie coś czeka, ale nareszcie już koniec. Wczoraj po egzaminie z polskiego, poszłam z Sebastianem do kina na "Uśpieni". Polecam, temu kto nie ma problemów z sercem! Nie jest to film o lejącej się krwi i rosnącej liczbie morderstw. Ten, kto lubi mieć niszczoną psychikę, niech to obejrzy, ale koniecznie w kinie, bo efekty dźwiękowe, wzmacniają napięcie, a w domu chyba nie dałoby się tego tak odczuć, chyba, że ktoś ma kino domowe. Tak czy siak, obejrzyjcie, fajny horror, nie jest szablonowy, tak jak inne. :)

Z powodu tego, że postanowiłam czytać książki i tworzyć pomału swoją małą biblioteczkę, zakupiłam dwie kolejne książki, a dokładniej jedną kupiłam ja a na drugą naciągnęłam Sebastiana, no czego się nie robi dla dobra rozwoju mojej wyobraźni i wzbogacania języka? Jedna jest o relacjach matki z córką pełnej śmiechu i łez, czyli coś lekkiego, a druga o kobiecie po stracie dziecka, która nie może nawiązać kontaktu z dzieckiem swojego partnera, które posiada umysł co najmniej bardzo mądrego dziesięciolatka, zamkniętego w ciele chłopca w wieku 5 lat. Zaczęłam od tej drugiej, pierwszą zostawiłam sobie na deser.
 

Z opisu mojej osoby, możecie dowiedzieć się, że lubię kupować pierdoły i szperać w secondhandach. Ostatnim czasem zakupiłam sobie zegarek, bardzo prosty, delikatny. Lubię takie, nie przepadam za wymyślnymi dodatkami. Kosztował całe 32 złote.

 A w secondhandzie za 15 zł udało mi się wyszperać tą oto bluzeczkę. Mimo braku nadmiaru funduszy musiałam ją kupić, bo przecież potem taka okazja nie może się zdarzyć, a myśl o tym, że mógłby kupić ją ktoś inny przyprawiał mnie o dreszcze, dlatego też trafiła w moje posiadanie.

Pogoda piękna, dziś piątek, więc życzę wam miłego weekendu! Mam nadzieję, że dotrwaliście dokońca tego postu. :)